خیال

یکی دو ماهیه که چیزی تو وبلاگم ننوشتم آخه دارم برای کنکور ارشد می خوونم و خیلی وقت آزاد ندارم... 

این روزها حال و هوای خاصی داره. هوای پاییزیه خیلی قشنگیه آدم و با خودش می بره تو وهم و خیال. 

میدونی چیه؟ من یه باوری دارم. اینکه واقعیت همه حقیقت و نمی تونه نشون بده. واقعیت فقط می تونه حقیقت واقعی رو نشون بده. اما خیلی حقیقتها واقعی نیستن. خیالن. اونجا که واقعیت کم می یاره خیال آزاد می شه و جریان سیال ذهن راه می افته و آدم و با خودش می بره. اون موقع است که تازه زیباییهای این دنیا رو می شه دید و فهمید که انسان چه موجود عطیمیه... 

همین که شاملو می گه : 

انسان زاده شدن دشواری وظیفه بود 

توان دوست داشتن و دوست داشته شدن... 

واقعا این دوست داشتن چیه  

این حس چیه که اینقدر سهل و ممتنعه؟  

خیلی چیزاست که هنوز نمی دونم باید فکر کرد باید کتاب خوند و بایدبزرگ شد